มารดาของเหล่าชะฮีด : ค็อนซาอ์ บินติ อัมรู เราะฎิยัลลอฮุอันฮา

มารดาของเหล่าชะฮีด : ค็อนซาอ์ บินติ อัมรู เราะฎิยัลลอฮุอันฮา
แปลและเรียบเรียงโดย Zunnur

          ชื่อเต็มของเธอคือ ตะมาฎ็อร บินติ อัมรู บิน อัลหาริษ บิน อัชชาริด หญิงนักกวีผู้มีชื่อเสียง บทกวีบางบทถูกเอื้อนเอ่ยออกมาจากริมฝีปากของเธอเมื่อชัครฺ พี่ชายของเธอได้สิ้นชีพไปในสมัยญาฮิลียะฮฺ เธอร้ำไห้ด้วยความเสียใจ และสุดท้ายบทกวีดังกล่าวก็กลายเป็นบทกวีที่มีชื่อเสียงที่สุดในบรรดาบทกวีทั้งหลายที่เกี่ยวกับความโศกเศร้า ต่อไปนี้คือส่วนหนึ่งของบทกวีของเธอ

จงร่ำไห้เถิดด้วยดวงตาทั้งสองหรือตาเพียงข้างเดียว
หรือว่าฉันจะโดดเดี่ยว เพราะไม่มีอีกแล้วผู้อาศัยภายในบ้าน

          และอีกหนึ่งบทกวีที่ดีมากของเธอก็คือ

ดวงตาทั้งสองของฉันร่ำไห้และไม่มีสิ่งจะหยุดยั้งได้
ดวงตาจะไม่ร่ำไห้ได้เยี่ยงไร…เพื่อชัครฺคนดี
ดวงตาจะไม่ร่ำไห้ได้ไฉน…เพื่อผู้กล้า
ดวงตาจะไม่ร่ำไห้ได้หรือ…เพื่อคนหนุ่มที่สัตย์ซื่อ

          เธอมาหาท่านเราะสูลุลลอฮ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม  พร้อมกับกลุ่มชนของเธอบนีสาลิม แล้วประกาศรับอิสลามพร้อมกับโอบรับอะกีดะฮฺเตาฮีด การเข้ารับอิสลามของเธอดีจริงๆ มันกลายเป็นสัญลักษณ์ที่ยอดเยี่ยมในเรื่องความกล้าหาญ จิตใจที่ยิ่งใหญ่ และเกียรติยศสำหรับหญิงมุสลิมะฮฺ

ท่านเราะสูลุลลอฮ เคยขอให้เธอแต่งบทกวี และเธอก็แต่งบทกวีให้ ท่านเราะสูลุลลอฮขานรับว่า “โอ้ค็อนซาอ์ และวันเวลาของฉันนั้นอยู่ในมือเธอ”

ครั้นอะดีย์ บินหาติม มาหาท่านเราะสูลุลลอฮ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม เขากล่าวว่า “ท่านเราะสูลุลลอฮครับ ในหมู่พวกเรานี้มีคนที่เชี่ยวชาญในเรื่องบทกวี และมีคนที่ใจบุญต่อเพื่อนมนุษย์ และคนที่ชำนาญในการควบม้า” แล้วท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม ก็ถามว่า “พวกเขาชื่ออะไรกันบ้าง?” อะดีย์ บินหากิม ตอบว่า “คนที่เชี่ยวชาญในเรื่องบทกวีคือ อัลก็อยสฺ บินหะญัร ส่วนผู้ใจบุญยิ่งคือหาติม บินสะอดฺ(พ่อของอะดีย์เอง) และคนที่ชำนาญในการควบม้านั้นคืออัมรู บิน มะอฺดิการิบ” ท่านเราะสูลุลลอฮ กล่าวว่า “ท่านกล่าวไม่ถูกต้องน่ะ…อะดีย์ คนที่เชี่ยวชาญที่สุดในเรื่องบทกวีนั้นคือ ค็อนซาอ์ บินติ อัมรู และคนที่ใจบุญยิ่งคือมุหัมมัด(หมายถึง ตัวท่านเราะสูลเอง) และคนที่ควบม้าเก่งที่สุดนั้นคือ อลี บิน อบีฏอลิบ”

นอกจากนี้แล้ว เมื่อนักกวีทั้งหลายได้รวมตัวกัน ไม่มีหญิงคนใดจะเชี่ยวชาญเรื่องกวีกลอนมากไปกว่าเธอ และเธอยังมีสถานะและบทบาทที่สูงมากในเรื่องการญิฮาดช่วยเหลือและปกป้องอิสลาม เธอเข้าร่วมในการสู้รบพร้อมกับชาวมุสลิมเสมอและติดตามกองทัพไปทุกที่เพื่อชัยชนะ

ครั้นเมื่อมุษันนา บินหาริษะฮฺ อัชชัยบานีย์ เคลื่อนทัพไปยังสมรภูมิกอดิสิยะฮฺในสมัยท่านอมีรุลมุอ์มินีน อุมัร บินอัลค็อฏฏ็อบ เราะฎิยัลลอฮุอันฮฺ ค็อนซาอ์ได้เดินทางไปด้วยพร้อมกับลูกชายทั้ง 4 คนของเธอ ในสนามรบ…ช่วงค่ำคืนซึ่งเหล่าทหารหาญพร้อมจะสู้รบกันแล้ว ค็อนซาอ์ได้ชุมนุมลูกชายทั้ง 4 ของเธอเพื่อให้คำแนะนำบางอย่างแก่พวกเขา และเพื่อปลุกใจพวกเขาให้ฮึดสู้และไม่หนีสงคราม พร้อมกับหวังว่าพวกเขาจะได้ตายชะฮีดในหนทางของอัลลอฮ สุบหานะฮุ วะตะอาลา ดังนั้นจงฟังคำสั่งเสียที่มีค่าของอัลค็อนซาอ์เถิด

 

เมื่อดาอีย์เองที่ห่างไกลจากแนวทางนบี‬

‪

เมื่อดาอีย์เองที่ห่างไกลจากแนวทางนบี‬

“ผมไม่พูดว่าอุมมะฮฺ(อิสลาม)มีความต้องการอย่างมาก แต่ผมพูดว่ามนุษยชาติทั้งหมดมีความต้องการ และผมไม่พูดว่าดาอีย์ทั้งหลายมีความต้องการอย่างที่สุด แต่ผมพูดว่าชาวโลกทั้งหมดมีความต้องการอย่างที่สุดต่อแนวทางของท่านนบี ศ็อลฯ ในการดะอฺวะฮฺไปสู่อัลลอฮ อัซซะวะญัล !!

แท้จริงสิ่งนี้คือปัญหาสำคัญในบรรดาปัญหาต่างๆในปัจจุบัน ไม่ใช่เฉพาะในอียิปต์ และไม่ใช่เฉพาะแค่ในอุมมะฮฺของท่านนบี ศ็อลฯ เท่านั้นด้วย แต่เป็นปัญหาในทุกพื้นที่ของโลก

และด้วยเหตุดังกล่าว ผู้คนจึงเริ่มออกห่างอย่างมากจากแนวทางของอัลลอฮและแนวทางของผู้นำของเรา ท่านเราะสูลุลลอฮ ศ็อลฯ

และได้โปรดปล่อยให้ผมพูดอย่างตรงไปตรงมาด้วยความชัดเจน ผมขอพูดว่า อุมมะฮฺ(อิสลาม)เองก็ห่างไกลด้วยเช่นกัน และดาอีย์ทั้งหลาย ผู้ชูธงแห่งแนวทางของท่านนบี ผู้แบกรับแนวทางอันนี้ พวกเขาเองหลายคนก็ห่างไกลจากแนวทางของท่านนบี ศ็อลฯ ในการดะอฺวะฮฺไปสู่อัลลอฮ อัซซะวะญัล ด้วยเช่นเดียวกัน !!!”

– ชัยคฺ ดร. มุหัมมัด หัสสาน หะฟิเซาะฮุลลอฮ –

 

เหตุเพราะชอบหวีผม

เหตุเพราะชอบหวีผม

            ในฐานะลูกชายของผู้ปกครองเมือง แน่นอนท่านอุมัร บินอับดุลอะซีซ มีความสนใจเป็นพิเศษต่อรูปลักษณ์ของตนเอง รูปแบบการแต่งกาย วิธีการเดิน ตลอดจนทรงผม ท่านก็ใส่ใจ ความสุภาพเรียบร้อยเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับท่าน บวกกับอายุของท่านขณะนั้นที่ย่างเข้าสู่วัยรุ่นแล้ว

ยะอฺกูบ รายงานจากบิดาของเขา ซึ่งเล่าวว่า อับดุลอะซีซได้ทรงอุมัร ลูกชายของตนไปศึกษาเรียนรู้ที่เมืองมะดีนะฮฺ เขาเขียนจดหมายไปยังศอลิหฺ บินกิสานเพื่อฝากให้เขาช่วยอบรมดูแลลูกชาย ต่อมาอุมัรก็เปลี่ยนมาเรียนวิชากับอุบัยดิลลาฮ บินอับดิลลาฮ แต่ศอลิหฺ บินกิสาน ก็ยังคงติดตามพัฒนาการของอุมัร โดยเฉพาะยิ่งเรื่องการละหมาด

วันหนึ่งอุมัรละหมาดญะมาอะฮฺสาย “อะไรกันที่ทำให้เธอมาละหมาดญะมาอะฮฺสาย?” ศอลิหฺ บินกิสานถามอุมัร

            “ผมหวีผมอยู่ครับ” อุมัรตอบ

            “เธอมัวแต่หวีผม จนถึงกับให้มันมีผลต่อการ(มา)ละหมาดเลยหรือ?”

แล้วศอลิหฺ บินกิสาน ก็เขียนจดหมายไปยังอับดุลอะซีซ ซึ่งขณะนั้นเป็นผู้ปกครองเมืองอียิปต์ โดยอธิบายให้เขาทราบถึงเรื่องการหวีผมที่เกิดขึ้นกับลูกชายของเขา อับดุลอะซีซจึงส่งคนมายังเมืองมะดีนะฮฺ โดยสั่งให้เขาโกนผมของลูกชายตนเองให้เกลี้ยง [1]

นั่นคือความเอาใจใส่ของพ่อในเรื่องกฎระเบียบของศาสนา ภาระงานในตำแหน่งผู้ปกครองเมืองและระยะทางที่ไกลกันไม่ใช่อุปสรรคสำหรับการเอาใจใส่ลูกเลย และแม้ว่าที่เมืองมะดีนะฮฺเขาได้มอบหมายการดูแลให้แก่ผู้รู้แล้วก็ตาม การเอาใจใส่นี้คงทำให้บางคนแปลกใจ เพราะคือเรื่องการไปละหมาดญะมาอะฮฺสาย เนื่องจากหวีผมนานเกินไป!

นั่นแหล่ะคือความเอาใจใส่ที่ยอดเยี่ยม แน่นอนมันคือการเอาใจใส่ที่จริงใจ ด้วยความรักและเอ็นดูเมตตา ไม่ใช่การมุ่งติดตามสอดแหนมเพื่อเอาผิดแต่อย่างใด

และแท้จริงแล้ว นี่คือบทเรียนเฉพาะเจาะจงสำหรับผู้ที่ยุ่งอยู่กับการทำงาน ไปเช้าค่ำกลับ จนบางครั้งทำให้บกพร่องในการดูแลใส่ใจลูกผู้เป็นแก้วตาดวงใจ อับดุลอะซีซเป็นผู้ปกครองเมืองอียิปต์ ภาระงานไม่ใช่น้อย แต่กลับสามารถทำสิ่งนั้นได้ ใส่ใจดูแลด้วยความจริงใจเพื่อให้ลูกได้ดี

_________________________________

[1]สีเราะฮฺ วะ มะนากิบ อุมัร บิน อับดุลอะซีซ อัลเคาะลีฟะฮฺ อัซซาฮิด โดย อิบนุล เญาซีย์

หมายเหตุ : นำมาจากหนังสือ “29 เดือนที่อุมัร บินอับดุลอะซีซ เปลี่ยนแปลงโลก” เขียนโดย Herfi Ghulam Faizi, Lc (กำลังดำเนินการ)แปลโดย Zunnur